(23 januari 2023)
Aan de kinderkankerafdeling van UZ Antwerpen werd geschonken:
Voor Pasen:
-Groene Rammelpaashaasjes
-Roze rammelschaapjes
-Prinseshandpoppen
-Pluche paashaasjes
-Stripverhalen
-Chocolade paashaasjes en paaseitjes
-Gezelschapspelletjes
Gesponsord door Buy4life steunfonds
(23 januari 2023)
Aan de kinderafdeling van Imelda ziekenhuis Bonheiden werd geschonken:
-Groene rammelpaashaasjes
-Roze rammelschaapjes
-Schaaphandpoppen
-Stripverhalen
-Rammeleitjes
-Chocolade paashaasjes en paaseitjes
-Baby rammelaars beer
Gesponsord door Buy4life steunfonds
(23 februari 2022)
Els-smiley gaat op weekend naar
Hapert: Hotel Landduin Nederland 28-29-30 april en 1 mei 2022
(23 februari 2022)
Mechelen
Ouders Els Rainson zetten werk 20 jaar na haar dood nog altijd voort
“Ik ben Els Rainson, 17 jaar en 5,5 jaar geleden werd mijn leven niet zomaar van de ene dag op de andere een hel. Nee, ik werd er langzaam in opgezogen. Heb je al ooit een vlieg zien spartelen in een spinnenweb?” Zo begint ‘Leukemie-kes’, een dagboek van een jonge ‘Mecheles’ dat in 2001 zowat gans Vlaanderen naar de keel greep. Maandag, op Valentijnsdag, zal het twintig jaar geleden zijn dat de dappere jongedame de strijd tegen kanker verloor, maar vergeten is ze lang niet. Haar ouders zetten haar strijd nog altijd voort met de vzw Els-Smiley. “Els zou dat zo hebben gewild.”
Els liet destijds een diepe indruk na. Met haar boek ‘Leukemie-kes. Een tiener in gevecht met kanker’, dat postuum nog een vervolg kreeg met ‘Het tweede dagboek van Els’, maar ook dankzij een lang vraaggesprek met Vlaanderens bekendste interviewer Paul Jambers voor diens ‘Jambers.doc’ op VTM.
De 18-jarige Els vertelde heel open over haar ervaringen, het nakende einde en de zin van het leven, in haar geval ‘andere mensen iets bijbrengen over leukemie’, zoals ze het zelf in Leukemie-kes omschreef. Op dat ogenblik vocht ze al zes jaar, met vallen en opstaan, tot de verschrikkelijke ‘spin’ het op 14 februari 2002 uiteindelijk van haar won.
“Sindsdien wordt Valentijn bij ons niet gevierd”, vertellen haar ouders Jaak (63) en Chantal (65). “Als mensen vragen of ze die dag mogen komen, antwoorden we: ‘Liever niet’. Het is een cocoondag. Net als 3 augustus, de dag van haar verjaardag.”
Pijn
We ontmoeten hen bij hen thuis in de Colomawijk. Els is er erg aanwezig in de vorm van foto’s. Op de schouw branden twee kaarsjes bij haar portret in glas. “De tijd heelt de wonden”, vertelt de papa. “De pijn is er nog, maar het wordt zachter”, vult de mama aan. “Het is niet meer die scherpe pijn die je in tranen doet uitbarsten, al gebeurt dat nog wel.”
Els is nog heel vaak gespreksonderwerp ten huize Rainson. “We hebben het voordeel van onze vzw. Daardoor kunnen we altijd over Els praten. Els wordt zeker niet doodgezwegen.”
Psycholoog
Door haar brieven en dagboeken publiek te maken, wilde Els voor meer begrip zorgen voor langdurig zieke kinderen. “Ze is een dagboek beginnen bijhouden op suggestie van haar psycholoog, omdat ze niet alles vertelde. Het was die psycholoog die haar na het lezen voorstelde er een boek van te maken omdat Els daar heel veel andere mensen mee kon helpen.”
Dat doet Els nog altijd, ook al zijn de dagboeken niet meer te koop. Onlangs kregen de ouders aan de deur nog de vraag of ze nog een boek hadden, in bibliotheken wordt haar werk nog regelmatig ontleend – dat weten haar ouders omdat ze jaarlijks vanuit Nederland een bijdrage krijgen per ontleenbeurt van auteursrechtenorganisatie Lira.
Lachende gezichtjes
De opbrengst van de boeken vormde in 2003 overigens het startkapitaal voor Els-Smiley, zo genoemd omwille van haar grote verzameling smileys. Ze ondertekende ook altijd met ‘Els J‘.“De lachende gezichtjes waren voor haar een teken van geloof en hoop in genezing, een symbool waaruit zij kracht putte”, verklaren haar ouders.
De ouders en andere bestuursleden en vrijwilligers zien Els-Smiley als een verderzetting van haar werk. De vzw legde zich aanvankelijk toe op het uitlenen van laptops aan langdurig zieke kinderen, om hun isolement te doorbreken. Dankzij de technologische evolutie en de komst van Bednet is dat gelukkig nog zelden nodig.
Prikprijsjes
Daarnaast verdeelt Els-Smiley ‘prikprijsjes’ in verschillende ziekenhuizen in de omgeving als beloning voor dappere kinderen die alweer aan een infuus of bloedonderzoek moeten. Onlangs gingen ook 4.500 prikprijsjes naar een vaccinatiecentrum in de buurt. Ook voor Pasen, Sinterklaas en Kerstmis zorgen de leden voor geschenkjes op de kinderafdelingen in de ziekenhuizen.
Verder organiseert de vzw jaarlijks een weekend voor lotgenoten. “Met de organisatie van grote benefietacties zijn we intussen wel gestopt. Dat vroeg te veel. Dat we nog bestaan, hebben we te danken aan het Steunfonds Buy4life, dat Els-Smiley als een van de goede doelen heeft, en individuele acties en giften.”
Klein mirakel
Aan stoppen denken de ouders niet. Daarvoor vinden ze de boodschap van hun dochter te belangrijk. Zij schreef twee weken voor haar dood – de tekst verscheen later op haar bidprentje – het volgende:
‘Toneel spelen is nu niet meer nodig. Maar hoe leg ik hen uit dat het gedaan is, als ik niet eens zelf geloof dat ik nooit meer zal genezen. Dat mijn leven echt voorbij is zonder een eerste kus, zonder een vriendje, zonder een eerste kindje en mijn broers zonder hun grote zus. Waarom geen klein mirakel, waarom niet bij mij. Ik weet wat ik met mijn leven wil, wat ik ermee wil doen. Terwijl anderen het vergooien, moet ik dat van mij afgeven.” Om over na te denken.
(10 december 2021)
Aan de kinderafdeling van het Imelda Ziekenhuis Bonheiden geschonken:
-Knispervisjes
-Houten rammelaars
-Rammelballen
-Rammel eendjes
Buy4life Steunfonds VZW
steun@buy4life.be
www.buy4life.be
