Naam: anoniem
Email:
Datum: 19 Mei 2002 - 15:52
aan de ouders van Els:
laat het een troost zijn dat aan alles een einde komt, maar meestal sterft er iemand, op een oudere leeftijd...
spijtig dat het bij Els al zo vroeg is gebeurt.
Els kon goed haar pijn verwoorden, in haar dagboek, zelf zou ik dat niet kunnen.
Toen ik al de reacties had gelezen, besefte ik dat er al heel veel mensen het boek hebben gelezen, of haar op televisie hebben gezien.
Toen ik het boek in mijn handen kreeg dacht ik:
oh, leuk een boek over toffe meiden(leukemie(kes)).
maar toen ik het boek had gelezen, wist ik dat het toch helemaal anders was, dan dat ik hed gedacht.
succes!
Naam: Ine
Email: ineferret877@msn.com
Datum: 18 Mei 2002 - 15:54
Els, iemand sterft maar als niemand je nog mee draagt in de zijn of haar hart. Wees gerust Els, slaap zacht en zonder zorgen, je hebt nog lang te leven. Dikke kus en nogmaals lieve ouders, heel veel sterkte. Oprechte groeten, Ine
Naam: eva de plus
Email: muizeke147@hotmail.com
Datum: 18 Mei 2002 - 12:46
Ik heb het boek nog maar 3 of 4 dagen en zit al aan 67, normaal lees ik nooit een boek maar dit boek grijpt me zo aan dat ik altijd wil verder lezen. Ik vind het boek heel triestig maar ook heel schoon, hoe Els aar ziekte probeert te verwoorden aan mensen die er wel of geen verstand van hebben. Lijk mijn meter is op mijn 3 jarige leeftijd gestorven aan kanker, maar ik was nog veel te klein om dat te begrijpen wat kanker echt
wou zeggen dus tot 3 of 4 dagen geleden wist ik wel wat kanker is maar wat het allemaal inhoud dat wist ik niet maar nu door dat boek te lezen begrijp ik er al wat meer van. Ik heb door dat boek echt veel bijgeleerd en zal ook in de klas of op school vertellen hoe dapper Els was en blijft. Ik zal zeker dit boek veel doorgeven, geloof me maar! Nog veel moed!!
Liefs Eva.
Naam: anoniem
Email:
Datum: 14 Mei 2002 - 14:24
3 maanden...
En nog steeds heb ik er geen woorden voor. Nog steeds kan ik niet geloven dat je er niet meer bent. Dat ik je nooit meer zal zien voorbijlopen met die eeuwige lach op je gezicht. Maar die lach heb ik opgeslagen in mijn geheugen, die zal ik nooit vergeten. Net zoals jou...
Naam: Erik
Email: rikkie142@hotmail.com
Datum: 13 Mei 2002 - 13:00
Het lezen van al deze reacties van steun doet me werkelijk trillen van ontzag. Zoveel wensen van steun en medeleven; ongelooflijk. Ikzelf kan daar alleen met veel bewondering aan toevoegen dat het door mensen is als jullie dat wij hulpverleners (psychologen, verpleegkundigen, artsen) steeds opnieuw de kracht vinden mee te vechten, te beleven en grenzen te verleggen. Tijdens de periode dat jullie Els in het UZA was opgenomen liep ik stage bij Bettie in een ander ziekenhuis. Graag had ik jullie en Els eens ontmoet. Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht en in gedachten ben ik vaak bij jullie. Liefs, Erik.
Naam: Nele
Email:
Datum: 12 Mei 2002 - 13:02
Drie maanden.. het lijkt alsof het gisteren was.
Koester de mooie herinneringen met jullie Els.
Veel steun in deze soms moeilijke tijden.
Met liefs, Nele
Naam: Marleen
Email: de_witte_pijpers@hotmail.com
Datum: 12 Mei 2002 - 09:28
Beste familie,
Dinsdag is het weeral 3 maanden geleden dat jullie afscheid hebben genomen van jullie lieve dochter en zus , het heeft me echt geraakt het boek en ik begrijp nu een beetje meer over haar ziekte en nu weten we sins verleden week dat mijn moeder kanker ( ziekte van Hodgkin)heeft en ik neem haar en jullie als voorbeeld en hoop dat wij ook zo moedig kunnen zijn al is het nu nog moeilijk en moeten we het nog aanvaarden!
Familie bedankt dat wij jullie dochter mochten leren kennen want ze is een groot voorbeeld voor iedereen daar kunnen we nog heel veel van leren!
Ouders,broers en vrienden van Els we wensen jullie nog heel veel moed en sterkte toe en geef haar een mooi plaatsje in jullie hart!!
Ik voel met jullie mee want ze is precies ook een deel van ons!!!
Groetjes en sterkte !
Marleen
Naam: Anneke
Email:
Datum: 11 Mei 2002 - 15:14
Ik vind het spijtig dat zo een dapper meisje er niet meer is. Ik heb het boek gelezen, het is ontroerent. Dank zij mama heb ik dat boek gelezen.
Ik dank ze daarom ook. Want nu weet ik, dat als ik me slecht voel, ik het niet zo erg heb, als andere mensen.
Anneke
Naam: Goedele Meeus
Email: goedele_meeus@hotmail.com
Datum: 10 Mei 2002 - 20:39
Ik begreep nooit goed wat de ziekte Leukemie was ,tot we op een dag in de godsdienst les erover begonnen te prate
een vriendin nam het boek van je dochter mee en de video zo leerde ik leukemie eigenlijk kenne
Ik heb zitten huilen bij het boek en de film !!
ik wens jullie veel sterkte en moed
Ik heb jullie dochter niet gekend maar ik weet dat ze nu in goede handen is
Goedele
Naam: tania van den brande
Email: tania.vandenBrande@pandora.be
Datum: 10 Mei 2002 - 09:12
Mijn naam is tania, en ook ik heb het boek gelezen van Els. Ik bewonder echt de manier waarop ze omging met haar kanker, al die pijn en zorgen, telkens weer één of andere ziekte die erbij kwam,... en toch gaf ze niet op. Voor zo'n mensen heb ik een enorm respect, en ik denk dat iedereen wel iets kan leren van haar boek. Het is naar dat zo'n jong meisje haar leven heeft moeten geven, maar ik ben er zeker van dat ze haar stempel heeft achtergelaten op deze wereld. Ik wens haar familie en vrienden heel veel steun toe.
veel liefs tania
Naam: Katrin
Email: Pinky0503@pandora.be
Datum: 8 Mei 2002 - 10:36
Beste familie
Eerst en vooral wil ik mijn innige deelneming betuigen omtrent het overlijden van jullie dochter. Ik heb haar boek gelezen en ik vond het zeer boeiend.
Ik wil jullie ook zeggen dat ik 6 jaar geleden mijn beste (en toen eigenlijk ook enige) vriend verloren ben aan kanker. Ik kan me dus een heel klein beetje voorstellen hoe jullie je voelen. Al is je kind verliezen nog veel, veel pijnlijker...
Zelf heb ik ook 3 jaar in Mechelen op school gezeten, meer bepaald op de STIM. Het kan misschien dom klinken, maar na het lezen van haar boek, had ik zoiets van: "Verdomme, waarom heb ik dat meisje nooit gekend...?"
Ik hoop dat jullie je een weg kunnen banen tussen al het verdriet en alle pijn, en zo toch nog de moed en de kracht vinden om verder te gaan.
Ik bezoek nog regelmatig de ouders van mijn overleden vriend. Deze mensen verwerken hun verdriet door zeer veel over hun overleden zoon te praten. Ook 6 jaar na het overlijden... Wat me zo afschrikt, is dat je van de meeste mensen wel steun krijgt, maar dat deze veronderstellen dat na verloop van tijd de pijn wel weg zal zijn. Wanneer je je na bijvoorbeeld een jaar, of 2 jaar, nog verdrietig voelt om het verlies van je kind, vriend of wie dan ook, merk ik reacties op zoals: "Het is al zolang geleden, je zou er nu toch allang over moeten zijn." Wel, zoiets begrijp ik niet.
Nu ja, ik wil jullie alleszins alle moed en sterkte toewensen, ook aan de rest van de familie. Els was een zeer sterk meisje, en ik vertrouw erop dat ze ook een sterke familie heeft!
Groetjes Katrin
Naam: Bahri Riad
Email: riadh_bahri@hotmail.com
Datum: 5 Mei 2002 - 14:52
Beste familie van Els,
Ik ben Riad 13jaar oud 2.5 jaar geleden kreeg mijn zus acute lymfatische leukemiende. De dokters gaven haar 80% kans om te genezen ( ze werd behandeld in het uz te Gent) ze volgde een chemokuur van 52weken in december 2000 deed ze mee aan haar schoolexamens ze was reeds 5weken kankervrij,tot de dokter na een ruggemergpunctie vaststelde dat ze hervallen was,voor haar was het een mentale opdoffer.
Ze volgde een chemokuur van 4 weken kreeg een zware longinfectie en viel , de dokters hadden alle hoop opgegeven,binnen dit en enkelle dagen zou ze overlijden.
Maar tot grote verbasing van iedereen kwam ze er bovenop,een beenmergtransplantatie was haar enige redding,maar ze sukkelde voortdurend met een leverinfectie die dit alles onmogelijk maakte.
op Paasmaandag krijgt ze een hartaanval,12minuten lang lag ze,zo goed als dood op de grond maar dankzij een van de verplegers werd ze gereanimeerd,haar hart begon terug te kloppen,maar ze lag in coma.
Gedurende 2weken heeft ze in coma gelegen,ze kwam er volledig anders uit,kon niet meer lezen schrijven lopen,en leed aan geheugen verlies.
Het werd zomervakantie 2001 ze begon terug te lopen maar alle andere functies bleven niet werken,ze werd terug kankervrij,na 1 maand herviel ze terug.
Op 8 oktober zorgde make a wisch ervoor dat ze bezoek kreeg van enkele thuis acteurs.
Op 16 oktober zijn we dan met make a wisch 3 dagen naar euro disney geweest ze is er slechts 1 dag kunnen blijven,haar knie stond volledig opgezwollen.
In december 2001 is ze 18geworden ze ging binnen voor transplantatie,maar haar lichaam kon het niet aan, alle organen zijn gestopt met werken,alles moest met machines ondersteund worden op 20 december 2001 hebben we besloten de machines stil te leggen, Raoudha zo heette ze is 18 jaar geworden,ik zocht al zo lang samen met mama en papa achter een mogelijkheid om onze innige deelneming te betuigen,en jullie te laten weten dat je niet alleen bent,vandaag is me dat gelukt.
Ik wens jullie nog veel sterkte en moed in deze moeilijke periode jullie mogen me steeds contacteren via mail,niets verplicht natuurlijk.
Riad Bahri
Naam: Leen Schepens
Email: leenschepens@hotmail.com
Datum: 3 Mei 2002 - 07:54
Beste familie, vrienden en sympathisanten en vooral: Lieve Els (waar je ook over ons waakt)
Ook ik lig nog steeds in de handen van mijnheertje dobbelsteen, te wachten tot hij een beslissing neemt. Reeds 9 maanden in remissie, bestraling, chemokuur en beenmergtransplantatie achter de rug.
Reeds 1 X hervallen en nog steeds leven met de angst.
Gelukkig ben ik reeds 27 jaar oud en heb ik voor mijn transplantatie een aantal IVF pogingen kunnen doen zodat er nu 6 embryo'tjes zitten te wachten in de "vriezer" totdat mijn specialist het licht op groen zet voor verdere stappen.
Als het zover is zal ik waarschijnlijk nog meer aan je moeten denken, jij die ook zo graag kinderen wou, en nog zoveel andere dingen in het leven.
Veel sterkte aan de familie en vrienden.
SMILE
Naam: Marleen
Email:
Datum: 2 Mei 2002 - 11:19
Kei goed mama hoe jij de bal erin trapte
De keeper kent dan wel iets van voetbal
dit had ze niet gezien en GOALLLLLLLLLLLLL
Dit zijn woorden die ons Elsje tegen mij
zeker zou zeggen of beter gezegd het laatste
zou ze zo hard roepen dat iedereen het zou
horen of wie weet heeft ze geroepen ????????
Naam: Chris Van San
Email: Chris.Vansan@mil.be
Datum: 30 April 2002 - 13:03
Beste Familie,
Twee maandenenhalf zijn reeds voorbij,als Els de keuze van meneertje dobbelsteen moest volgen.
Doch Els is en wordt niet vergeten.
Haar moed ,wilskracht en optimisme zal voor velen een blijvend voorbeeld zijn en vooral een grote steun in moeilijke momenten.
Zelf heb ik het "Dankbaar aandenken" aan Els een vaste plaats gegeven op mijn bureel ,wat mij helpt veel dingen te relativeren.
Nog veel moed
Chris
Naam: De Kegel Kelly
Email: Poohke_88@hotmail.com
Datum: 29 April 2002 - 16:12
Beste familie,
Jullie mogen echt trots zijn op een dochter en een zus als Els, het was echt een fantastische meid, zoveel moed, zoveel doorzettingsvermogen echt niet te geloven. Ik ben zelf een meisje van 18 en heb alle reportages en artikels over Els tot op de voet gevolgd! Vooral de reportage op Jambers.doc heeft mij heel diep ontroerd en Els heeft mij(en ik denk nog vele andere mensen)doen inzien dat je niets mag missen van het leven en er ten volle van moet genieten, want ik denk dat dat veel mensen van mijn leeftijd ontgaat! En elke keer dat ik een beetje droevig ben of slecht gehumeurd, dan denk ik aan Els en dan besef ik dat er geen tijd is om ongelukkig te zijn.Ik vond het vooral zo oneerlijk dat mensen die zolang vechten en zich moedig houden toch alles moeten opgeven! Morgen begin ik aan haar boek,wat mij zeker weer zal ontroeren,mijn mama zou het daarna ook lezen want ook zij is heel erg ontroerd geweest door alle reportages en artikels!Wij wensen jullie nog veel sterkte toe!
Kelly (en familie)
Naam: Annelien
Email: Annelien_truyens@hotmail.com
Datum: 28 April 2002 - 11:09
Ik ben een meisje van 14 en zit in het derde middelbaar.Ik heb een opdrachr gekregen v Godsdienst om een werk te maken over een persoon die me boeit en die me heeft geraak. Ik heb het artikel in libel gelezen en ik ga er een heel goed werk van make dat iedereen zal wete hoe moedig en bijzonder els wel is. Veel sterkete!
Naam: anoniem
Email:
Datum: 26 April 2002 - 14:42
Het is al twee maanden geleden dat jullie dappere dochter gestorven is. Ik heb het boek van Els gelezen en ik vond het heel ontroerend.
Ze heeft mij geleerd dat het leven een kostbaar geschenk is. Spijtig genoeg was haar leven heel kort, maar met haar dood heeft ze veel mensen heel wat bijgeleerd. Ik denk dat er niet veel mensen zoals Els zijn. Jullie mogen heel trots op haar zijn!!! Ik bewonder jullie, haar familie ook, om de steun die jullie ELs steeds gegeven hebben. Nog veel steun, groetjes
Naam: Peter Van Opstal
Email: peter.vanopstal@health.fgov.be
Datum: 22 April 2002 - 12:53
Liefde.
" Het was alsof zij afscheid namen
maar liefde is oneindig groot
ze bleven en ze blijven samen
liefde is sterker dan de dood. "
Toon Hermans.
Naam: Liebert Sophie
Email: Ulliesgirl@hotmail.com
Datum: 21 April 2002 - 19:59
Graag zou ik beginnen met mijn medeleven te betuigen aan de ouders , familie , vrienden van onze lieve Els. Ik ben een meisje van 18, ook vol verwachtingen en heb het verhaal van Els meermmaals gelezen in de kranten en gevolgd op televisie. Ik bewonder haar kracht en doorzettingsvermogen. Ik ken niemand met zo'n wilskracht om door te gaan. Ze was een pracht van een meid! Mag ze rusten in vrede...
Sophie
Pagina [ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 ]
Vul dit formulier in om zelf je reactie te plaatsen...